Kuźnice

O obiekcie

Historia

Elektrownię wodną Kuźnice uruchomiono w 1934 roku. Jest elektrownią przewałową pracującą w ścisłym powiązaniu z elektrowniami w Straszynie i Prędzieszynie, to znaczy cała woda zrzucona w przekroju Straszyna musi przejść przez stopnie w Prędzieszynie i w Kuźnicach, zarówno Prędzieszyn jak i położone poniżej Kuźnice są \"dolnymi stopniami\" Elektrowni Wodnej Straszyn.

Na dolnej Raduni od początku inwestorem było miasto Gdańsk. Decyzję o uzupełnieniu kaskady Raduni pomiędzy stopniami w Straszynie i Pruszczu podjęto pod koniec lat dwudziestych. Ustawa Senatu Wolnego Miasta o komunalizacji energii pozwoliła na przejęcie od Ferdynanda Schichaua nadraduńskich terenów przez Miasto i już w połowie lat dwudziestych powstały elektrownie Łapino i Bielkowo, które stworzyły zaczątek kaskady pracującej szczytowo. Przełyk tych elektrowni wynosi ok 22 m3/s.

Miasto przejmując młyny i kuźnie wodne wraz z uprawnieniami do piętrzenia w nich wody od Straszyna w dół, miało już wizję przyszłej „energetycznej” zabudowy Raduni. Planowano rozbudowę stopnia w Straszynie i zwiększenie przełyku do co najmniej 21 m3/s, następnie zaś wykorzystanie przez elektrownie wodne spadu pomiędzy Straszynem i Pruszczem. Jako pierwszą pobudowano elektrownię w Kuźnicach wykorzystując częściowo zabudowania istniejącej w tym miejscu kuźni wodnej, która mieściła się w części budynku dzisiejszej rozdzielni elektroenergetycznej. Była to właściwie gruntowa modernizacja obiektu. W kuźni pracowała jedna turbina, z której napęd poprzez przekładnie drewniane i pasowe był przenoszony na urządzenia mechaniczne zakładu. Przeprofilowano rurę ssącą i wstawioną w jej miejsce turbinę Francisa o mocy 180 kW i przełyku 7 m3/s z generatorem. Aby osiągnąć zamierzony przełyk elektrowni dobudowano obecną maszynownię i tam zainstalowano turbinę Kaplana o mocy 400 kW i przełyku 13 m3/s. Zlikwidowano stary jaz usytuowany 120 m w górę rzeki, który piętrzył wodę dla kuźni. Budowa nowej zapory i jazu umożliwiła zwiększenie piętrzenia w Kuźniach do obecnej rzędnej tak, skutkowało to zatrzymaniem dwóch funkcjonujących w tym czasie młynów zlokalizowanych powyżej elektrowni. Cofka Kuźnic nie sięgnęła jednak do samego Straszyna, gdzie tymczasem trwały prace przy dobudowywaniu jednego turbozespołu. Przepływ w Kuźnicach (24m3/s), dostosowano do projektowanej przepustowości turbin w Straszynie. Ze względu na wahający się poziom zbiornika w EW Juszkowo tj. rosnący w czasie pracy EW Kuźnice (następuje wówczas dopełnienie zbiornika), spad roboczy elektrowni maleje co niestety skutkuje obniżeniem się poziomu produkcji energii elektrycznej na obiekcie.  Elektrownia większość czasu pracuje w trybie pracy szczytowej na potrzeby pokrycia zwiększonych obciążeń lokalnej sieci w okresie porannym i wieczornym. Jedynie w okresach przyboru tryb pracy zmieniany jest na przepływowy z mocą dostosowaną do istniejących wówczas warunków hydrologicznych w zlewni rzeki Raduni.

Podczas wojny elektrownia pracowała. W końcowej fazie działań wojennych nie została zniszczona, a drobne uszkodzenia i usterki szybko usunięto.  Powojenny rozruch nastąpił 10 lipca 1945 roku. Elektrownia przeszła w 1962 roku daleko idącą modernizację, polegająca na wymianie starej turbiny Francisa na śmigłową. Na przełomie XX i XXI wieku elektrownia przeszła kolejną modernizację dostosowującą ją do pracy zdalnej automatycznej z nadzorem dyspozytorskim.

Parametry techniczne

Pozostałe parametry